ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ

Το KickBoxing είναι ένα άθλημα που ξεκίνησε από την Αμερική στις αρχές της δεκαετίας του 1960, εξαπλώθηκε σε όλον τον κόσμο και μέρα με την μέρα αποκτά ολοένα και περισσότερους θαυμαστές και υποστηριχτές σε κάθε γωνία του πλανήτη, αφού είναι χωρίς αμφισβήτηση ένα από τα εντυπωσιακά αθλήματα των μαχητικών τεχνών.

Υπάρχει στη χώρα μας από τις αρχές της δεκαετίας το 1980 και από το 2004 είναι πλέον αναγνωρισμένο άθλημα από την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού και έτσι οι αθλητές που επιτυγχάνουν διακρίσεις πριμοδοτούνται για την εισαγωγή τους σε Πανεπιστημιακές σχολές.

Η επίσημη κρατική ομοσπονδία από το 2004 είναι η Πανελλήνια Ομοσπονδία KickBoxing (ΠΟΚ) και η επίσημα αναγνωρισμένη Παγκόσμια ομοσπονδία από την Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ), είναι η WAKO ( World All style KickBoxing Organization.).

Τα αγωνιστικά στυλ του KickBoxing είναι 6, τρία για το τατάμι και τρία για το ρινγκ. Για το τατάμι είναι τα: Point Fighting – Light Contact – Kick Light Για το ρινγκ είναι τα : Full Contact – Low Kick – K1

Η βασική διαφορά μεταξύ των στυλ του τατάμι και του ρινγκ είναι, πως στο τατάμι ο βασικός στόχος των δύο αντιπάλων είναι να συγκεντρώσουν όσους περισσότερους πόντους μπορούν, ενώ στο ρίνγκ ο στόχος των δύο αθλητών είναι το knok out.

Tο Point Fighting είναι ένα από τα 6 αγωνιστικά στυλ του KickBoxing, το πιο εκρηκτικό και γρήγορο από όλα και χωρίς καμία αμφισβήτηση ένα από τα εντυπωσιακά αθλήματα όλων των μαχητικών τεχνών.

Τα τεχνικά χαρακτηριστικά ενός αθλητή πρεπει να είναι η αντίληψη , η ευέλικτη και ισορροπημένη κίνηση, η σωστή κατανομή δύναμης, η κλειστή ενεργητική άμυνα, η παθητική άμυνα,η ακρίβεια, ο χρονισμός, η εκρηκτικότητα και η ταχύτητα. Η φυσική κατάσταση του αθλητή, η τακτική του επάνω στον αγώνα, η εμπειρία και η ψυχολογία του είναι αυτά που συνεργούν με την τεχνική κατάρτιση για να μάχεται ο αθλητής με σιγουρια, εκτελώντας πλουραλιστικά συνδυασμούς και περίτεχνα χτυπήματα.

“Καλύτερος Σαμουράι είναι αυτός που δεν τραβάει ποτέ το σπαθί του”

Η ονομασία Ju Jitsu αποτελείται από δύο λέξεις, Ju που σημαίνει απαλός ή απαλότητα και Jitsu που σημαίνει τέχνη ή τεχνική. Είναι δυνατόν όμως μία μαχητική τέχνη να είναι απαλή; Η απαλότητα στην συγκεκριμένη περίπτωση μπορεί να μεταφραστεί με δύο τρόπους. Έχει να κάνει με την ευγένεια που ο κάθε γνώστης  Ju Jitsu δείχνει στον αντίπαλό του και με τον τρόπο που αν θα μπορούσε να τον τραυματίσει να μην το κάνει ποτέ.

Αντιπροσωπεύει την τέλεια μορφή αυτοάμυνας γιατί είναι η πιο πολύπλευρη μορφή μαχητικής τέχνης. Περιέχει όλα τα χτυπήματα με γροθιές, κλωτσιές, ρίψεις, κλειδώματα και έλεγχο του αντιπάλου στο έδαφος αλλά και σε όρθια θέση. Ο αθλητής  Ju Jitsu αποφεύγει τα χτυπήματα και εκμεταλλεύεται τη δύναμη του αντιπάλου προς όφελός του.

Πέρα όμως από την μορφή αυτοάμυνας και αυτοπρωστασίας το Ju Jitsu είναι  ένα συναρπαστικό σπορ που έχει πολλούς και πιστούς θαυμαστές.

Χωρίζεται σε καθαρά αγωνιστικό μέρος στο οποίο κάθε αθλητής προσπαθεί να πάρει πόντους από τον αντίπαλο του φέρνοντας φέρνοντας τον σε θέση που να τον ελέγχει απόλυτα  και στις τεχνικές αυτοάμυνας – DUO System το οποίο πραγματοποιείται από δύο ζευγάρια εκτελώντας διαφορετικές τεχνικές επιθέσεων.  

Το Ju Jitsu είναι μία μαχητική τέχνη με πολύ μεγάλη ιστορία περίπου 2.500 χρόνια πριν.  Συνδέεται με τους Σαμουράι οι οποίοι χρησιμοποιούσαν για όπλο το σπαθί τους. Όχι όμως πάντα. Όταν ο αντίπαλός τους δεν είχε κάποιο όπλο, η υπερηφάνεια τους δεν τους άφηνε να χρησιμοποιήσουν το σπαθί τους, έτσι θεωρούσαν καθήκον τους να ξέρουν να αμύνονται χωρίς όπλα. Σε αντίθεση λοιπόν με το σκληρό που είναι το ατσάλι του σπαθιού  το Ju Jitsu αντιπροσωπεύει την απαλότητα.

Η Ε.Ο.Γ.Σ.Κ.Φ. ιδρύθηκε το 1993. Αναγνωρίστηκε από την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού (Γ.Γ.Α.) τον Ιούνιο του 2000 και δύο χρόνια αργότερα αναγνωρίστηκε από την Ολυμπιακή Ελληνική Επιτροπή (Ε.Ο.Ε.). Από το 1995 η Ομοσπονδία είναι μέλος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Wushu (International Wushu Fedaration – IWUF) και της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Wushu (European Wushu Fedaration – EWUF). Το 1994 το άθλημα του Wushu αναγνωρίστηκε από την Διεθνή Συνομοσπονδία Αθλητικών Ομοσπονδιών (CAISF) ενώ τον Ιούνιο του 2001 η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή αναγνώρισε την IWUF.  

Το Wushu Kung Fu περιλαμβάνει τα παραδοσιακά πρακτικά στυλ, μοντέρνα στυλ και τα αγωνιστικά στυλ. 

Οι πρόγονοι των Κορεατών εξασκούσανε διαφορετικές τεχνικές με μορφή «αθλητικών δραστηριοτήτων» κατά την διάρκεια θρησκευτικών τελετών. Τελικά μετατράπηκαν σε ασκήσεις για να βελτιώσουν την υγεία ή τις πολεμικές συνήθειες.
Η καταγωγή του Ταεκβοντό σ’ αυτή τη χώρα πηγαίνει πίσω στη δυναστεία Koguryo, που δημιουργήθηκε το έτος 37 π.χ. Μια μορφή πολεμικής τέχνης εξασκούνταν επίσης στη δυναστεία Sil-la (57 π.Χ.–936 μ.Χ. To Sil-la ήταν διάσημο για το Hwarang. Ο πολιτισμός και οι κορεάτικες πολεμικές τέχνες της περιόδου, εμπλουτίστηκαν με την επιρροή του Hwarang, μιας πολεμικής εκπαιδευτικής και κοινωνικής οργάνωσης για τους νεαρούς ευγενείς της Δυναστείας Sil-la. Στην συνέχεια κατά την περίοδο του KORYO και της δυναστείας YI, το Ταεκβοντό (που εκείνη την εποχή είχε άλλη μορφή, ήταν γνωστό ως “Subak”), εξασκούνταν όχι μόνο για την βελτίωση της φυσικής κατάστασης των ανθρώπων, αλλά και σαν πολεμική τέχνη μεγάλης αξίας

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ

Από τις αρχές του 20ου αιώνα οι Κορεάτες εξασκούσαν την πολεμική τέχνη με την ονομασία «Tae Kyon». Το 1955 πήρε την σημερινή του ονομασία και εξελίχθηκε σε μια σύγχρονη Κορεάτικη τέχνη αυτοάμυνας που μετεξελίχθηκε σε Ολυμπιακό αγώνισμα.

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 άρχισε να εξασκείται στην Ευρώπη και παρουσίασε αλματώδη ανάπτυξη. Δεν παρέμεινε στατικό στην μορφή του όπως άλλα παρεμφερή μαχητικά στυλ ή αγωνίσματα, αλλά παρουσίασε συνεχώς βελτιώσεις στην μέθοδο διδασκαλίας, στην προπονητική, στην τεχνική εκτέλεση, στον εμπλουτισμό των κινήσεων.
Από το 1973 που συστάθηκε η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ταεκβοντό (World Tae Kwon Do Federation) με έδρα την Σεούλ της Κορέας και διοργανώθηκε το πρώτο Παγκόσμιο πρωτάθλημα αναπτύχθηκε και το αγωνιστικό Ταεκβοντό με το οποίο ασχολείται πλέον και η Αθλητική επιστήμη.

Περισσότερες από 190 χώρες στον κόσμο το αναγνώρισαν και το καλλιεργούν ως επίσημο άθλημα. Η μεγαλύτερη καταξίωση του Ταεκβοντό είναι ασφαλώς η συμμετοχή του ως αγώνισμα επίδειξης στους Ολυμπιακούς αγώνες της Σεούλ το 1988 και στους Ολυμπιακούς αγώνες της Βαρκελώνης το 1992. Αποτέλεσμα αυτών ήταν να αναγνωρισθεί από την ΔΙΕΘΝΗ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ως επίσημο Ολυμπιακό αγώνισμα κατά την 103η Γενική Σύνοδο στο Παρίσι στις 4 Σεπτεμβρίου 1994. Από το 2000 εντάχθηκε στο επίσημο πρόγραμμα των Ολυμπιακών αγώνων (Sydney).

Το  REALITY FIGHTING SYSTEM είναι ένα σύγχρονο, πλήρες, αποτελεσματικό σύστημα αυτοάμυνας για τον σύγχρονο άνθρωπο.

Τα χαρακτηριστικά του είναι:

Η τακτική & τεχική : Δεν έχει σημασία πόσο μεγαλόσωμος ή γρήγορος είσαι. Σε έναν αγώνα ρόλο παίζει η τακτική, πως να γίνεται κάποιος καλός μαχητής με τακτική, πως να αναπτύσσει ψυχολογία και πως να βελτιώνει τις ατέλειες του. Στην τεχνική υπάρχουν 7 τομείς όπλων –εργαλείων για μάχη(7ΜΑΤ). α) Ο τομέας χτυπημάτων, β) ο τομέας πάλης, γ) ο τομέας επιθέσεων στα μάτια, δ) ο τομέας δαγκωμάτων, ε) ο τομέας επίθεσης στα νεύρα, στ) ο τομέας αρπαγών και ζ) ο τομέας των αυτοσχέδιων όπλων.

Η μελέτη: Μελετά την αυτοάμυνα στην σύγχρονη πραγματικότητα και τον εμπλουτισμό της μεθόδου με στοιχεία από τις επιστήμες της ψυχολογίας, της εγκληματολογίας, της κοινωνιολογίας, της νομικής κ.λπ. Η μελέτη δεν αφορά μόνο το τεχνικό κομμάτι αλλά και το τακτικό κομμάτι της αυτοάμυνας.

Η πληρότητα: Το σύστημα είναι πλήρης μιας και αφορά γνώση των τριών ζωνών μάχης, την γνώση σεναρίων αυτοάμυνας και τις καταστάσεις πριν και μετά την κατάσταση αυτοάμυνας.

Διαβάθμιση της ύλης στο REALITY FIGHTING SYSTEM

Η διαβάθμιση της ύλης γίνεται ως εξής:

• Βασικό Επίπεδο (Bacic level) το οποίο χωρίζεται σε Β1, Β2, Β3
• Μεσαίο επίπεδο (Intermediate level) το οποίο χωρίζεται σε Ι1,Ι2,Ι3
• Προχωρημένο επίπεδο (Advanced level), το οποίο χωρίζεται σε Α1,Α2,Α3

Με την ολοκλήρωση των τριών επιπέδων, ο ασκούμενος  περνάει στα Black Belt Levels και σε πιο προχωρημένη γνώση τεχνικών και τακτικών.

Τα μαθήματα αφορούν όλων των επιπέδων ασκούμενους, αρχάριους και προχωρημένους.

Creator of Reality Fighting System

Grandmaster

Παναγιώτης Μαντέλης 

Το OKINAWA είναι μία δυναμική και ευγενική τέχνη.  Ο επιστημονικός τρόπος αξιοποίησης των ανθρωπίνων δυνατοτήτων στο αδιάσπαστο σύνολο πνευματος σώματος. Προσφέρει ευεξία και δύναμη, ωφελεί την καρδιά και τα αγγεία, δυναμώνει τα κόκκαλα και τις αρθρώσεις ενώ βοηθά και στην θεραπεία ελαφρών καρδιοαγγειακών νοσημάτων. Τα Κάτα καλλιεργούν τα αντανακλαστικά ενώ το Σαν Τσιν συντελεί στην αύξηση της οξυγόνωσης του εγκεφάλου με άμεσο αποτέλεσμα την ήρεμη και γρήγορη σκέψη, δράση και σθένος για την αντιμετώπιση οπιασδήποτε κατάστασης.  Ο κάθε άνθρωπος εφόσον δεν έχει πρόβλημα υγείας, ανεξάρτητα από το φύλο του, από την ηλικία των τεσσάρων ετών και πάνω μπορεί να ασκηθεί  στην πολεμική τέχνη OKINAWA έχοντας διαφορετικούς στόχους, που ξεκινούν από την απόκτηση καλης φυσικής κατάστασης και φτάνουν στην ολοκλήρωση του χαρακτήρα του.

Το Παγκράτιο άθλημα είναι το αρχαιότερο στον κόσμο άθλημα πολεμικών και μαχητικών τεχνών, η αρχή του χάνεται στα βάθη της ελληνικής φυλής. Η σύνθεση του ονόματος του παγκρατίου προσδιορίζει και την ουσία του αθλήματος, Παν + κράτος δηλ. ο τα πάντα κρατών και μεταφορικά αυτός που κατέχει την υπέρτατη δύναμη και γνώση.

Το παγκράτιο χωρίζεται σε δύο κύρια μέρη, στο άνω ή ορθοστάδην και στο κάτω ή αλίνδησιν παγκράτιο. Ορισμένοι προσδιορίζουν αυτή την αρχή στη δωδέκατη χιλιετία π.χ. Μέχρι σήμερα οι παλαιότερες παραστάσεις-μαρτυρίες έχουν βρεθεί σε αρχαίο ρητό του 1700π.χ., στην Αγία Τριάδα στην Κρήτη Ως εφευρέτες του Παγκρατίου αναφέρονται ο Ηρακλής και ο Θησέας. Άθλημα ιδιαίτερα σκληρό, επιβλητικό, θεαματικό κατεξοχήν αμυντικό, με έντονη την κίνηση και την άμιλλα, με χαρακτηριστική ελευθερία στην εφευρετικότητα κινήσεων και τεχνασμάτων.

Ξεκίνησε ως καθαρά πολεμικό αγώνισμα και διατηρήθηκε ως τέτοιο μόνο στη Σπάρτη, γι αυτό και δεν έγινε αμέσως δεκτό στους Ολυμπιακούς αγώνες, διότι το πνεύμα αυτών των αγώνων είναι ειρηνικό και όχι πολεμικό. Μετά από πολύχρονες προσπάθειες και αφού αφαιρέθηκαν τα στοιχεία πού του έδιναν χαρακτήρα άγριας συμπλοκής και συμπεριλήφθηκε στους Ολυμπιακούς αγώνες, από την 33η Ολυμπιάδα το 648π.χ

Σήμερα το παγκράτιο άθλημα ανανεωμένο και με τις επίμονες προσπάθειες της Ελληνικής Ομοσπονδίας Παγκρατίου Αθλήματος (Ε.Ο.Π.Α.) και της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας (WPAF) έχει αναλάβει την διάδοση του αθλήματος στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο με κύριο στόχο να βρει το Παγκράτιο πάλι την θέση του στους Ολυμπιακούς αγώνες.

Με το Παγκράτιον τελειοποιείται η ανθρώπινη μηχανή που είναι σχεδιασμένη για στατική και κινητική δράση και αναζωογονούνται τα πλούσια ψυχικά αποθέματα του ανθρώπου.

Η αυτοάμυνα ξεκινά με την αναγνώριση και την αποφυγή του κινδύνου υπερασπίζοντας έτσι την ζωή ή την σωματική μας ακεραιότητα. Αποφεύγουμε την εμπλοκή σώμα με σώμα,  παρά μόνο αν αυτή είναι αναπόφευκτη. Αυτοάμυνα μπορεί να μάθει οποιοσδήποτε ανθρωπος, ανεξαρτήτως σωματικής διάπλασης, φυσικής κατάστασης και ηλικίας. Τα παιδιά πρέπει να διδάσκονται τεχνικές διάγνωσης και αποφυγής των κινδύνων και όχι τεχνικές συμπλοκής με τον επιτιθέμενο.

Το Πατραϊκό Γυμναστήριο αναλογιζόμενο την ανάγκη για εξειδικευμένη αυτοάμυνα των ανθρώπων ασφαλείας και security, έχει δημιουργήσει προγράμματα τα οποία καλύπτουν αποκλειστικά τις ανάγκες αυτών.

Τα προγράμματα αυτοάμυνας που διδάσκονται είναι:

• Πρόγραμμα αυτοάμυνας  γυναικών.
• Πρακτική αυτοάμυνα δρόμου
• Πρόγραμμα για μαύρες ζώνες
• Πρόγραμμα Εκπαίδευσης  Σωμάτων Ασφαλείας, Ενόπλων Δυνάμεων και  Security.
• Ταχύρυθμα προγράμματα στην αυτοάμυνα

Το Hapkido είναι η τέχνη της αρμονίας, της δύναμης και του πνεύματος. Οι βασικές τεχνικές του Hapkido διακρίνονται σε γυμνά χέρια ενάντια σε γυμνά χέρια, γυμνά χέρια ενάντια σε όπλο, όπλο ενάντια σε όπλο. Κάθε κατηγορία τεχνικών διαιρείται επιμέρους σε τεχνικές επίθεσης και άμυνας και αυτές με τη σειρά τους διαχωρίζονται σε κλειδώματα αρθρώσεων (τεχνικές ρίψεων, ακινητοποίησης, πνιγμών κ.α.) και τεχνικές χτυπημάτων (λακτίσματα, γροθιές, χτυπήματα με τα χέρια κ.α.). Οι τεχνικές με τα όπλα περιλαμβάνουν εκμάθηση σπαθιού, μαχαιριού, κονταριού, κλομπ, μπαστουνιού και σχοινιού. Όλες οι τεχνικές του Hapkido εφαρμόζονται από όρθια θέση, καθιστή ή ξαπλωτή.

Το εντυπωσιακό στο Hapkido είναι ότι ο ασκούμενος χρησιμοποιεί με κατάλληλο συνδυασμό αναπνοής και κινήσεων τη δύναμη του αντιπάλου για να τον αποκρούσει, ουσιαστικά χτυπώντας τον σε αδύνατα σημεία του. Το Hapkido απαιτεί πλην της σωματικής εκγύμνασης και νοητική άσκηση. Η διάρθρωση των τεχνικών του βασίζεται στην αυτοάμυνα και όχι στην επίθεση, στοιχείο που το διαφοροποιεί από άλλες πολεμικές τέχνες.

Τα οφέλη της τέχνης του Hapkido είναι η ολοκληρωμένη εκγύμναση, η ενδυνάμωση αλλά και η ελαστικότητα του σώματος, η αυτοάμυνα, η ηρεμία του πνεύματος, η ισορροπία της ψυχής, η υψηλή αυτοσυγκέντρωση, η ωριμότητα σκέψης, ο σεβασμός, η αυτογνωσία και ένας ειρηνικός και δίκαιος τρόπος ζωής.

Το Koryo Gumdo είναι η Κορεάτικη πολεμική τέχνη του σπαθιού της οποίας η  μέθοδος ασκήται σήμερα έχοντας εξελιχθεί με την πάροδο των χρόνων.   Το Korean Gumdo εχει καθιερωθεί μέσο της υιοθέτησης πολλών φιλοσοφιών και μεθοδολογιών που υπήρχαν στην Κορέα και στις γύρω χώρες τα τελευταία 2.000 χρόνια.

Ο σκοπός του Gumdo είναι να καλλιεργήσει ένα δυνατό πνεύμα και να πετύχει μία αίσθηση αρμονίας και ισορροπίας στον καθένα. Υπάρχει μέγαλη έμφαση στο να ανατύξεις την στάση και την νοοτροπία του πολεμιστή. Η κατάλληλη εθιμοτυπία στην αίθουσα είναι απαραίτητη. Όπως και άλλες Κορεάτικες τέχνες έτσι και το Gumdo χαρακτηρίζεται από υψηλό επίπεδο έντασης στην προπόνηση.

Στο Gumdo υπάρχουν τέσσερις κοινές αρχές. Ο σεβαμός στο σπαθί, η ανάπτυξη σωστής στάσης, η χρήση της αναπνοής σε συνδιασμό με την τεχνική του σπαθιού και η αλληλεπίδραση με το Ki .